M-46 to potężne i ciężkie działo, charakteryzujące się dużą donośnością maksymalną pocisku, wynoszącą 27 150 m, osiągniętą dzięki zastosowa­niu m.in. długiej lufy (około 58 kalibrów). Tak znaczny zasięg spowodo­wał, że armata przez wiele lat spełniała istotną rolę w uzbrojeniu jedno­stek artyleryjskich kilku armii. Obecnie działo wychodzi z uży­cia z powodu dużej masy, wynoszącej w położeniu marszo­wym 8450 kg, a jej znaczna część przypada na ło­że dolne z ogonami. Dużą masę mają również: oporopowrotnik, lemiesze i tarcza ochronna. W związku z tym armata jest holowana zwykle za po­mocą ciągnika gąsienicowego i wymaga stosowania dwukołowego przodka. W położeniu marszowym lufa wraz z zespołem od­rzutu jest przesuwana do tyłu.

Armatę M-46 we własnej wersji produkują Chiny - typ 59-1 wraz z rodziną amunicji dalekonośnej (pocisk typu ERFB-BB ma zasięg 38000 m). Amunicję kalibru 130 mm wytwarza również Izrael i Republika Południowej Afryki. Indie jako jedyny kraj opracowały samobieżną wersję tego działa. Zbudowano je na zmodyfikowanym podwoziu czołgu Vijayanta. W miarę stopniowego wycofywania armat M-46 z uzbrojenia, propo­nuje się ich modernizację, polegającą na zamontowaniu na dotychczaso­wym łożu 155 mm luf długości 45 kalibrów, przystosowanych do strzela­nia standardową amunicją NATO.