Zestaw przeciwpancerny 9M113 konkurs opracowany został w biurze konstrukcyjnym KBP w Tulę i wprowadzono go na uzbrojenie Armii Radzieckiej w 1974 roku. Zastosowany w nim przeciwpancerny pocisk kierowany jest w ogólnym zarysie powiększc wersją FAGOTA. Oba te pociski w obu wyrzutniach mogą być stosowane zamiennie. Oprócz armii byłego Związku Radzw oraz Układu Warszawskiego, zestaw ten jest na uzbrojeniu armii indyjskiej. W Wojsku Polskim na uzbrojenie wprowadzony został w roku 1984-18 wyrzutni.
W skład zestawu 9P148 wchodzi pocisk 9M113 lub 9M111, wyrzutnia 9P148 oraz podstawa przenośnej wyrzutni 9P135. pocisk kierowany jest półautomatycznie z przewodowym przesyłaniem sygnałów sterowania. Typ pocisku - rakietowa głowica bojowa o działaniu kumulacyjnym, umieszczona w pojemniku - wyrzutni. Napęd pocisku podczas ruchu w wyrzutni - gazogenerator, a podczas lotu - jednostopniowy silnik rakietowy na paliwo stałe, uruchamiany już po opuszczeniu wyrzutni.
Obrotowa w zakresie 180°, pięcioprowadnicowa wyrzutnia była do transportu składana na dach wozu BRDM, ładowana automatycznie, a opróżnione kontenery odrzucane na zewnątrz. Transporter mógł odpalać do 3 pocisków na minutę (na uzbrojeniu posiadał 20 pocisków). Teoretyczne prawdopodobieństwo trafienia - 80 - 90%. Istniała nawet możliwość odpalania pocisków podczas pokonywania przeszkód wodnych.
