Wyrzutnia BM-13 została skonstruowana w ZSRR i przyjęta na uzbrojenie Armii Czerwonej w 1941 r. Była przeznaczona do ostrzeliwania pociskami rakietowymi celów powierzchniowych, zwłaszcza niszczenia siły żywej oraz środków ogniowych w rejonach ześrodkowania wojsk. 16 prowadnic szynowych, z których wystrzeliwano pociski rakietowe M-13 kal. 132 mm, montowano na zmodyfikowanych podwoziach pojazdów różnych typów (w tym samochodów ciężarowych ZIS-6 i Studebaker US6).

Wyrzutnia BM-14 została skonstruowana w ZSRR na początku lat 50. Jest przeznaczona do ostrzeliwania pociskami rakietowymi celów powierzchniowych, zwłaszcza niszczenia siły żywej oraz środków ogniowych w rejonach ześrodkowania wojsk.