Różnica polegała na szybszym wchodzeniu w stan gotowości do startu nowszych rakiet przez zastosowanie tzw. fonsażu, czyli czasowego zwiększenia napięcia żarzenia lamp z 6,3 do 9 V w układach elektronicznych i napięcia rozpędzającego silniki żyroskopów (z 3 x 36 V 400 Hz do 50 V) w systemie sterowania rakiety. Były to rakiety dwuczłonowe. Składały się z: silnika startowego:  paliwem było 12 sztuk lasek prochowych o długości około 1,2 m każda, wadze 600 kg oraz z części marszowej zawierającej: silnik marszowy na paliwo ciekłe (sarnina) w zbiorniku I utleniacza, którym był stężony kwas azotowy.