Moździerze

Moździerz skonstruowano w Niemczech w 1916 r. jako broń stromotorową o gwintowanej lufie, przeznaczoną do bezpośredniego wsparcia działań oddziałów piechoty. Stosowano w niej naboje składane o zmiennym ładunku miotającym. Na stanowisku ogniowym koła łoża dolnego były demontowane. Po I wojnie światowej, zgodnie z postanowieniami Traktatu Wersalskiego, w uzbrojeniu armii niemieckiej nie mogły już znajdować się moździerze tego typu. Eksponowany egzemplarz wyprodukowano w firmie Rheinmetall w 1918 r.

Moździerz skonstruowano w Niemczech w 1916 r. jako broń stromotorową o gwintowanej lufie, przeznaczoną do bezpośredniego wsparcia działań oddziałów piechoty. Stosowano w niej naboje składane o zmiennym ładunku miotającym. Na stanowisku ogniowym koła łoża dolnego były demontowane. Po l wojnie światowej, zgodnie z postanowieniami Traktatu Wersalskiego, w uzbrojeniu armii niemieckiej nie mogły już znajdować się moździerze tego typu. Eksponowany egzemplarz wyprodukowano w firmie Rheinmetall w 1918 r.

Moździerz konstrukcji radzieckiej, przeznaczony do niszczenia umocnień polowych, stanowisk artyleryjskich oraz wykonywania przejść w zaporach inżynieryjnych. Przyjęty do uzbrojenia Armii Czerwonej w 1943 r. Wprowadzony do uzbrojenia ludowego Wojska Polskiego po zakończeniu II wojny światowej i do lat 60 stosowany do celów szkoleniowych.

Moździerze tego typu, skonstruowane w ZSSR jeszcze przed wybuchem II Wojny światowej, zostały przyjęte na uzbrojenie Armii Czerwonej w 1939 r. Stanowiły uzbrojenie pododdziałów wsparcia pułków piechoty oraz Samodzielnych pułków moździerzy. Wykorzystywano je głównie Do bezpośredniego wspierania działań piechoty , w tym do niszczenia punktów ogniowych i lekkich umocnień przeciwnika.