Armata skonstruowana w połowie lat 30. w szwedzkiej firmie Bofors. Przed wybuchem II wojny światowej w uzbrojeniu Polskiej Marynarki Wojennej znajdowało się 6 dział tego typu, zamontowanych na podstawach morskich. Były w nie uzbrojone największe ówcześnie polskie okręty wojenne - niszczyciele ORP „Grom" i ORP „Błyskawica" (zbudowane w Wielkiej Brytanii) oraz stawiacz min ORP „Gryf" (zbudowany we Francji). Każdy z nich dysponował dwoma podwójnie sprzężonymi armatami Bofors kal. 40 mm.

Eksponowana armata przeciwlotnicza kalł. 40 mm stanowiła uzbrojenie niszczyciela ORP „Błyskawica".

Armata skonstruowana w końcu lat 30. w Niemczech. W latach II wojny światowej stosowana pod oznaczeniem 2 cm Flak 38 w niemieckich wojskach lądowych oraz w Luftwaffe, jako standardowy typ małokalibrowej armaty przeciwlotniczej, holowanej lub montowanej na różnego typu pojazdach.

Armata skonstruowana w latach 40. w ZSRR na bazie standardowej armaty przeciwlotniczej kal. 25 mm 72-K, produkowanej dla wojsk lądowych. Była to broń wyposażona w podstawę morską i tarczę ochronną, montowana w radzieckiej marynarce wojennej na różnego typu kutrach patrolowych i trałowych. W latach 1944-1945 w ZSRR wyproduko­wano 350 armat S4-KM.

W 1932 r. do uzbrojenia marynarki wojennej ZSRR przyjęto armatę uniwersalną 21-K, skonstruowaną na bazie standardowej armaty przeciwpancernej kał. 45 mm wz. 1932, wyposażoną w podstawę morską oraz zamek półautomatyczny.

Armata skonstruowana na początku lat 40. w ZSRR. W latach 1946-1950 wyprodukowano w sumie 213 dział tego typu. W radzieckiej marynarce wojennej działa tego typu stosowano zarówno w artylerii nadbrzeżnej, jak i jako uzbrojenie okrętów nawodnych różnych typów.

Armata skonstruowana w pierwszej połowie lat 40. w ZSRR. W latach 1946-1950 wyprodukowano w sumie 82 działa tego typu. W styczniu 1984 r. w uzbrojeniu marynarki wojennej ZSRR znajdowało się jeszcze 15 armat MU-2.

Więcej artykułów…