Jedna ze znanych i powszechnie stosowanych armat II wojny światowej. Z odległości 500 - 1000 m pocisk przebijał pancerz o grubości 55 mm. Na uzbrojeniu Armii Radzieckiej od 1942 roku a Wojska Polskiego od 1943 roku. Holowana zaprzęgiem konnym lub samochodem ciężarowo-terenowym.
Na uzbrojeniu Armii Radzieckiej i Wojska Polskiego od lat 50-tych. Mogła prowadzić ogień w złych warunkach pogodowych (specjalne przyrządy celownicze). Holowana przez samochód terenowy lub po wyposażeniu w mały silnik, poruszać się mogła na krótkich odcinkach samodzielnie - 25 km/h. Na uzbrojeniu Wojska Polskiego do przełomu lat 60/70-tych.
Na uzbrojeniu Armii Radzieckiej i Wojska Polskiego (1 i 2 Armii Wojska Polskiego) w latach 1943 - 1945. W 1944 roku zmodernizowana. M in. na uzbrojeniu 1 Korpusu Pancernego. Używana w Wojsku Polskim do połowy lat 60-tych.
Na uzbrojeniu Armii Radzieckiej od 1940 roku. Modernizowany. Na wyposażeniu Wojska Polskiego od 1943 roku. Moździerz transportowany na dwukołowym podwoziu. Na uzbrojeniu Wojska Polskiego do lat 60-tych.
Na uzbrojeniu Wojska Polskiego od 1943 roku. Haubice te zwalczały przeciwnika ukrytego w schronach. Dzięki zastosowaniu pocisków kumulacyjnych, używano ich do walki z czołgami. W Wojsku Polskim eksploatowane do lat 60 / 70-tych.
Na uzbrojeniu Armii Radzieckiej i Wojska Polskiego od 1943 roku. Moździerze tego typu używane były jako artleria przełamania i do niszczenia ciężkich umocnień stałych przeciwnika m. in. Wału Pomorskiego. W Wojsku Polskim do lat 60-tych.
Prototypem tej broni była słynna radziecka "Katiusza" zwana m.in. "eserami" lub "organami Stalina". Odpalanie elektryczne (z kabiny kierowcy) pojedyńczo lub salwami. Wyrzutnia ustawiona na podwoziu terenowego samochodu ciężarowego ZIS-151. Na uzbrojeniu jednostek artylerii rakietowej Wojska Polskiego do lat 60 - 70 tych XX wieku.