Lekkie działa samobieżne, lub zgodnie z niemiecką terminologią lekkie niszczyciele czołgów, Jagdpanzer 38 (t) "Hetzer", opracowano na zlecenie dowództwa Wehrmachtu w 1943 r. W pracach projektowych wykorzystano szereg elementów konstrukcyjnych czołgu lekkiego Pz.Kpfw. 38 (t).
W latach II wojny światowej jednym ze standardowych typów sprzętu niemieckiej artylerii polowej była ciężka haubica schwere Feldhaubitze 18. Była to broń starannie zaprojektowana, o dość dużej sile niszczącej pocisków, mogąca skutecznie wspierać własne oddziały zarówno w walkach obronnych, jak i w natarciu.
Pojazd skonstruowano i zbudowano w Warszawie w drugiej dekadzie sierpnia 1944 r. dzięki wysiłkowi zespołu techników i robotników kierowanych przez inż. Waleriana Bieleckiego, ps. Jan. Powstał on w warsztacie samochodowym Stanisława Kwiatkowskiego, ps. Stach, mieszczącym się na rogu ulic Tamka i Topiel na Powiślu.
Jednopociskowa, szynowa, radziecka wyrzutnia balistycznych rakiet operacyjno-taktycznych typu R-11M Scud-A wchodząca w skład kompleksu rakietowego R-11M (Oznaczenie NATO Scud, lub SS-1b). Wyrzutnię skonstruowano na podwoziu czołgu ISU-152.
Kadłub niemieckiego czołgu średniego wydobyty w miejscowości Lścin k. Jędrzejowa (woj. świętokrzyskie). Pojazd został zniszczony w czasie walk z Armią Czerwoną w styczniu 1945.
Wagon ten został zbudowany w 1939 roku, tuż przed wybuchem II wojny światowej, przez Zakłady im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu jako wagon restauracyjny. Cztery takie wagony wyprodukowano dla Europejskiego Towarzystwa Wagonów Sypialnych i Restauracyjnych CIWL.
Wykonany na zamówienie polskiego rządu dla pierwszego sekretarza KC PZPR Edwarda Gierka, pancerny Cadillac Fleetwood Brougham. Kupiony pod koniec lat 70. i pozostający w ukryciu gdzieś w Warszawie. Wiedziało o nim najwyżej kilkanaście osób w kraju.
