Samolot transportowy Antonow An-26

 

Podstawowy średni samolot transportowy polskiego lotnictwa od 1972 do 2009.

An-26 to średni samolot transportowy napędzany dwoma silnikami turbośmigłowymi, opracowany w biurze konstrukcyjnym Antonowa w ZSRR w oparciu o konstrukcję samolotu pasażerskiego An-24. Prototyp oblatano w 1969 r. Samolot może zabrać 5500 kg ładunku, 30 skoczków spadochronowych lub 24 nosze. Załoga składa się z 2 pilotów, nawigatora, mechanika pokładowego i radiooperatora.

Z tyłu kadłuba znajduje się otwierana rampa opuszczana do załadunku i zrzutów. Możliwe jest przewożenie i desantowanie pojazdów, np. samochodów terenowych UAZ. W gondoli prawego silnika zamontowany jest dodatkowy silnik odrzutowy RU-19A o ciągu 7,85 kN służący do wspomagania startu z dużym obciążeniem z wysoko położonych lotnisk i jako pomocnicza jednostka napędowa.

W 1972 r. polskie lotnictwo wojskowe zakupiło 12 samolotów An-26. Były eksploatowane przez 13. Pułk, a następnie 13. Eskadrę Lotnictwa Transportowego w Krakowie-Balicach do początku 2009 r. Są też używane w lotnictwie cywilnym do przewozu ładunków. Wyprodukowano 1410 egzemplarzy, które trafiły do eksploatacji w 27 krajach.

 Źródło: http://www.muzeumlotnictwa.pl/

Dane techniczne

Produkcja: ZSRR
Wytwórca:
Czas powstania: 1969 rok
Rozpiętość: 29,2 m
Długość: 23,8 m
Masa startowa: 24.000 kg
Pułap: 7 500 m
Zasięg: 2 700 km
Max. prędkość: 540 km/h
Silnik: dwa silniki turbośmigłowe AI-24WT o mocy 2820 KM i pomocniczy silnik RU-19A-300 o ciągu 8,8 kN
Uzbrojenie: