Zwiad wojskowy jest podstawą wszelkich działań planistycznych w strategii. Pierwsza wojna światowa wytworzyła nowe realia pola walki – powstanie frontu pozycyjnego. Spowodowało to, iż dotychczasowe użycie patroli zwiadowczych kawalerii, najszybszej dotychczas broni, stanęło pod znakiem zapytania. Zdaniem strategów samolot stał się doskonałym zastępcą szwadronu ułanów.
Samolot rozpoznania powietrznego Aviatik C.III powstał w 1916 roku w zakładach Aviatik-Flugzeugwerke w Lipsku i był udoskonaloną odmianą wcześniejszej wersji C.I używanej przez niemieckie lotnictwo od 1915 roku. Wersja C.III, podobnie jak i jej poprzednik C.I, nie była produkowana masowo – zbudowano w latach 1916–1917 zaledwie 80 egzemplarzy.
Płatowiec Aviatik C.III różnił się od wcześniejszych wersji poprawionym oprofilowaniem przodu kadłuba, dodano także kołpak śmigła i wyposażenie radiowe. W okresie I wojny światowej samoloty Aviatik C.III były używane w niemieckich jednostkach lotniczych jako maszyny zwiadowcze oraz okazjonalnie jako eskorta.
W 1919 roku 7 samolotów Aviatik zostało przejętych w Wielkopolsce przez polskie władze wojskowe, a następnie 3 z nich przekazano Szkole Pilotów w Poznaniu-Ławicy. Na płatowcu o numerze 12342/17 zginął śmiercią lotnika w dniu 4 lutego 1920 roku kpt. pilot Wiktor Lang. Pozostałe cztery samoloty prawdopodobnie nie były używane.
Eksponowany kadłub jednosilnikowego samolotu o konstrukcji całkowicie drewnianej, w układzie dwupłata, Aviatik C.III o numerze seryjnym C12250/17 pochodzi z 1917 roku i jest unikatem na skalę światową.
Źródło: http://www.muzeumlotnictwa.pl/
