Transporter opancerzony SKOT został opracowany w końcu lat piędziesiątych w Czechosłowacji w oparciu o podzespoły samochodu ciężarowego TATRA-813. Gwarantował dużo większe bezpieczeństwo żołnierzom desantowym w czasie tzw. "spieszenia". Przedział desantowy znajdował się z tyłu pojazdu.
W początkach lat 60-tych na Węgrzech powstaje wielozadaniowy samochód opancerzony. Za punkt wyjścia wzięto konstrukcje radzieckiego samochodu BRDM. FUG nie posiadał stałego uzbrojenia. Załoga prowadziła ogień z broni osobistej przez sześć otworów strzeleckich z wnętrza pojazdu.
Zwiększające się stale wymagania taktyczne, przyczyniły się do powstania w 1954 roku nowego typu samochodu rozpoznawczego BRDM. Zastosowano w nim samonośny, wodoszczelny kadłub oraz pędnik wodny poruszający pojazd podczas pływania.
Zasadniczy model radzieckiego kołowego transportera opancerzonego, przeznaczonego dla zmechanizowania piechoty. Produkcję rozpoczęto pod koniec lat czterdziestych.
Wyposarzony w wyrzutnie PPK 2P26. Na wyrzutnie można jednocześnie załadować trzy pociski rakietowe kierowane przewodowo przez operatora siedzącego obok kierowcy.
Zbudowany na bazie działa samobieżnego SU-100, na podwoziu czołgu T-34. Pierwsze egzemplarze pozyskano na początku lat 60-tych, po tym jak SU-100 zostały wycofane z uzbrojenia jako pojazdy pojowe. Przeznaczony był do udzielania pomocy technicznej uszkodzonym czołgom oraz pierwszej pomocy sanitarnej ich załogom. Posiada urządzenia do pokonywania przeszkód wodnych po dnie.
