Wyrzutnia BM-14 została skonstruowana w ZSRR na początku lat 50. Jest przeznaczona do ostrzeliwania pociskami rakietowymi celów powierzchniowych, zwłaszcza niszczenia siły żywej oraz środków ogniowych w rejonach ześrodkowania wojsk.
W BM-14 16 prowadnic rurowych zamontowano na tylnej części zmodyfikowanego podwozia samochodu ZiŁ-151. W listopadzie 1952 r. wyrzutnie przyjęto oficjalnie do uzbrojenia Armii Radzieckiej.
Wyrzutnia BM-14 weszła do uzbrojenia dywizjonów artylerii rakietowej ludowego Wojska Polskiego w 1956 r. W latach 1965-1970 uznano ją za sprzęt przestarzały, a z uzbrojenia armii polskiej wycofano ostatecznie w latach 90.