Wyrzutnia BM-13 została skonstruowana w ZSRR i przyjęta na uzbrojenie Armii Czerwonej w 1941 r. Była przeznaczona do ostrzeliwania pociskami rakietowymi celów powierzchniowych, zwłaszcza niszczenia siły żywej oraz środków ogniowych w rejonach ześrodkowania wojsk. 16 prowadnic szynowych, z których wystrzeliwano pociski rakietowe M-13 kal. 132 mm, montowano na zmodyfikowanych podwoziach pojazdów różnych typów (w tym samochodów ciężarowych ZIS-6 i Studebaker US6).
Od lipca 1941 r. do grudnia 1944 r. w ZSRR wyprodukowano 6844 „Katiusze". W latach II wojny światowej wyrzutnie BM-13 stanowiły uzbrojenie samodzielnych dywizjonów i pułków artylerii rakietowej Armii Czerwonej, które wspierały także działania jednostek ludowego Wojska Polskiego.
Eksponowana w muzeum wyrzutnia zamontowana na podwoziu samochodu ciężarowego ZiS-151 znajdowała się w latach 50. na uzbrojeniu dywizjonu artylerii rakietowej jednej z dywizji zmechanizowanych ludowego Wojska Polskiego.