W 1940 roku w Związku Radzieckim ogłoszono zapotrzebowanie na nową armatę przeciwpancerną kalibru 50 - 60 mm, która zastąpiła by używane wówczas działa kalibru 45 mm. Projekt nowej armaty spełniającej te wymagania opracowano w biurze konstrukcyjnym Wasilija Grabina w 1940 roku.

Głównym przeznaczeniem działa, które otrzymało oznaczenie ZiS-2, było zwalczanie czołgów, choć mogło ono również być używane do niszczenia schronów i środków ogniowych przeciwnika. Po wprowadzeniu pewnych zmian armata trafiła do produkcji seryjnej. W początkowym okresie wojny z Niemcami okazało się, że pociski wystrzeliwane z nowych dział z łatwością przebijają pancerz niemieckich czołgów, dlatego też zdecydowano, że armaty ZiS-2 będą stanowiły rezerwę na wypadek zastosowania przez Niemców w boju nowych i silniej opancerzonych czołgów oraz wozów bojowych.

Gdy na polu bitwy pojawiły się czołgi typu Pantera i Tygrys wznowiono produkcję armat kalibru 57 mm wz. 1943 pod oznaczeniem ZiS-2M, które powstały przez połączenie działa ZiS-3 z lufą kalibru 57 mm. 

Armaty ZiS-2 i ZiS-2M znajdowały się w uzbrojeniu w Związku Radzieckim. Niektóre armie używają ich do dziś.

Źródło: http://www.muzeumlotnictwa.pl/