Samolot Lockheed F-104 Starfighter – pierwszy seryjnie produkowany samolot przekraczający dwukrotną prędkość dźwięku – powstał w pierwszej połowie lat 50. jako dzieło Clarence „Kelly” Johnsona. Miał być myśliwcem obrony powietrznej i w związku z rozwojem kierowanych pocisków rakietowych zwrotność poświęcono na rzecz możliwie dużej prędkości. Opływowy kadłub zakończony długą igłą rurki Pitot’a, z usterzeniem w kształcie litery T, kryjący potężny silnik GE J79, i miniaturowe trapezowe skrzydła o ujemnym wzniosie i bardzo ostrych krawędziach natarcia sprawiły, że do Starfightera przylgnął przydomek „pocisk z człowiekiem w środku”. Jako pierwsza powstała wersja F-104A, następnie udoskonalona F-104C.
Mimo tego, że jego kariera w ojczyźnie była dość krótka i mało znacząca, Starfighter stal się jednym z najbardziej rozpowszechnionych samolotów bojowych świata – 2580 egzemplarzy było eksploatowanych przez siły powietrzne 14 państw na 3 kontynentach, w 6 krajach produkowany był na licencji. Pozostawał w służbie przez ponad 40 lat. W latach 60. Starfighter w wersji F-104G, o rozszerzonych możliwościach atakowania celów naziemnych stał się podstawowym samolotem uderzeniowym, przystosowanym do przenoszenia taktycznej broni jądrowej, myśliwskim i rozpoznawczym Niemiec, Holandii, Belgii, Włoch, Danii, Norwegii, Hiszpanii, Grecji i Turcji, a także Kanady i Japonii. Był produkowany na licencji w zakładach MBB w Niemczech, Fokker w Holandii, SABCA w Belgii, Fiat we Włoszech, Canadair w Kanadzie i Mitsubishi w Japonii.
Produkowana na początku lat 60-tych dla jednostek lotnictwa kanadyjskiego stacjonującego w Europie Zachodzniej wersja CF-104 była wyspecjalizowanym samolotem uderzeniowym, przenoszącym broń jądrową i mogącym też wykonywać zadania rozpoznawcze. Na początku lat 70-tych kanadyjskie lotnictwo rozpoczeło proces stopniowego wycofywania tych samolotów, które po remontach były przekazywane innym krajom NATO. Prezentowany egzemplarz, numer seryjny 104855 został wyprodukowany w 1962 roku jako CF-104 w Kanadzie. W latach 1964 - 1970 służył w jednostkach lotnictwa kanadyjskiego stacjonujących w Lahr i Sollingen w RFN, a następnie po remoncie w 1972 roku, w ramach którego został przebudowany do standardu F-104G sprzedany Królewskim Duńskim Siłom Powietrznych. Należał do Eskadrille 723 stacjonującej w Aalborgu. Został wycofany z eksploatacji w 1984 roku.
Źródło: http://www.muzeumlotnictwa.pl/
