Potrzeby szkolenia pilotów samolotów odrzutowych wymuszają stworzenie ściśle określonych warunków. Z jednej strony są to właściwości lotu samolotu odrzutowego, z drugiej jednak samolot treningowy musi być konstrukcją łatwiejszą w pilotażu i, co nie bez znaczenia, tańszą.
PZL-130 Orlik jest pierwszym polskim samolotem śmigłowym mającym naśladować własności lotne samolotu odrzutowego. Jest to lekki, jednosilnikowy, dwumiejscowy samolot szkolno-treningowy o konstrukcji całkowicie metalowej w układzie dolnopłata. Modularna budowa kabiny umożliwia dostosowanie ergonomii oraz zamianę wyposażenia tak by naśladowała ona typ samolotu bojowego, na który ma się przeszkolić pilot.
PZL-130 Orlik został opracowany przez inż. Andrzeja Frydrychewicza i inż. Tomasza Wolfa. Prace nad projektem i próby studialne trwały na przestrzeni lat 1980-1984. Pierwszy prototyp oblatano w październiku 1984 roku. Trzeci prototyp został oblatany w dniu 14 stycznia 1985 roku.
Po przeprowadzeniu dalszych prób, produkcję serii informacyjnej z silnikiem M 14Pm rozpoczęto w roku 1986. Jednocześnie prowadzono prace nad turbośmigłową wersją Orlika, napędzana silnikami Walter M 601 lub Pratt-Whitney PT6A i wyposażoną w fotele katapultowe Martin Baker.
Samolot ten przeszedł długie i gruntowne próby taktyczno-techniczne w Wojskach Lotniczych, a produkcję seryjną tej wersji rozpoczęto w 1991 roku. Pierwsze egzemplarze PZL-130TB przekazano Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie na początku 1994 roku. Przewidywano w przyszłości zastosowanie w Orliku silnika tłokowego, napędzającego trzyłopatowe śmigło.
Prezentowanym egzemplarz jest trzecim prototypem, o numerze fabrycznym 003 i rejestracji cywilnej SP-PCB. Jest on eksponowany w malowaniu eksportowym, tzw. "chińskim". Samolot ten został przekazany do zbiorów Muzeum przez PZL Warszawa Okęcie w 1999 roku.
Źródło: http://www.muzeumlotnictwa.pl/
