Po II wojnie światowej rozwinęła się nowa forma lotnictwa – przewozy niewielkich grup ludzi na małych dystansach. W powojennej Europie wiodącą rolę w propagowaniu idei „powietrznych taksówek”, lekkich, zazwyczaj dwusilnikowych samolotów mogących zabrać czterech lub pięciu ludzi, wiodła Czechosłowacja.
Samolot L-200 Morava został opracowany w roku 1957 w zakładach LET w Kunovicach przez zespół pod kierownictwem inż. Ladislava Smrčeka. Był to 5-miejscowy samolot dyspozycyjny i sanitarny o konstrukcji całkowicie metalowej, w układzie dolnopłata z podwójnym usterzeniem pionowym. Oblot prototypu XL-200 nastąpił w tym samym roku. Łącznie powstały 3 egzemplarze prototypowe. Po serii prób z różnymi wariantami silników samolot L-200 został skierowany do produkcji seryjnej w 1960 roku. Kolejne wersje różniły się zastosowanym wyposażeniem. W latach 1960-1964 wyprodukowano w sumie 367 sztuk wersji L-200 A i L-200 D (ze śmigłami trójłopatowymi nadal w eksploatacji).
Ze względu na swoje możliwości samoloty L-200 Morava były także stosowane w lotnictwie sanitarnym. Typ ten był szeroko eksportowany m.in. do Polski, ZSRR i Jugosławii. Lotnictwo Kuby prowadziło próby z uzbrojeniem płatowca L-200, a pojedynczy egzemplarz znalazł się nawet w Stanach Zjednoczonych. Na samolocie L-200A Morava wykonano wiele lotów rekordowych. Egzemplarz o rejestracji OK-PHD w 1962 roku odbył rekordowy przelot na trasie Praga, Belgrad, Ateny, Bejrut, Bagdad, Bahrajn, Karaczi, Bombaj. Lot zajął 6 dni, a łączna trasa liczyła 8200 km.
Prezentowany egzemplarz o numerze fabrycznym 170409 i rejestracji SP-NXA został przekazany do zbiorów Muzeum przez Centralny Zespół Lotnictwa Sanitarnego w Warszawie w 1984 roku.
Źródło: http://www.muzeumlotnictwa.pl/
