Wersja sanitarna samolotu, który był czechosłowackim następcą Fi 156 Storch.
Powojenne lotnictwo cywilne i wojskowe przez długi okres użytkowało wielką liczbę samolotów wysokiej jakości, nabywanych po obniżonej cenie. Powodem tego były spore zapasy sprzętu wojennego, przystosowywanego do służby w nowych, pokojowych realiach. Jednak z biegiem czasu pojawiła się konieczność stworzenia nowych konstrukcji.
Samolot L-60 Brigadyr został opracowany w ramach konkursu ogłoszonego przez Ministerstwo Obrony na następcę niemieckiego samolotu Fieseler 156 Storch, używanego przez lotnictwo czechosłowackie od końca wojny. Pracami projektowymi i opracowaniem prototypu w praskiej wytwórni Aero kierował do 1953 roku zespół pod przewodnictwem inż. Ondreja Nemeca.
Zbudowano trzy egzemplarze próbne. Pierwszy, oznaczony jako XL-60, oblatano w 1953 roku. Trzeci, oblatany w 1955 roku, będący wzorem do produkcji seryjnej to już dzieło inż. Zdenka Rublica. Opracowany przez niego samolot był wielozadaniowym, 4-miejscowym, zastrzałowym górnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej. Po próbach przyjęto go do produkcji w zakładach Orličan w Choclni. Produkcja seryjna, trwająca w latach 1956-1960, zamknęła się liczbą 250 egzemplarzy.
Płatowce te eksportowano do wielu krajów, m.in.: NRD, ZSRR, Nowej Zelandii, Argentyny oraz Egiptu. Samoloty L-60 budowano w wielu wersjach: m.in. dyspozycyjnej, sanitarnej i rolniczej. Prowadzono także próby z wersją dla wojska – L-160, pomysł jednak zarzucono. Egzemplarz w tej wersji jest dziś eksponowany w czeskim Muzeum Lotnictwa Praga-Kbely. Wielkim, i do końca nierozwiązanym, problemem tego samolotu był nieudany i zawodny silnik.
W Polsce eksploatowano 3 egzemplarze w wersji L-60E. Zakupiło je Ministerstwo Zdrowia i przekazało do dyspozycji lotnictwa sanitarnego. Eksponowany L-60, o numerze fabrycznym 150723 i znakach SP-FXA, znajdujący się w zbiorach Muzeum został zakupiony w 1957 roku i do 1974 roku latał w służbie lotnictwa sanitarnego. Do kolekcji został przekazany przez Zespół Lotnictwa Sanitarnego w Krakowie w dniu 6 stycznia 1974 roku.
Źródło: http://www.muzeumlotnictwa.pl/
