Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie zajmuje znaczące miejsce w krajobrazie kulturowym Małopolski, miejsce to ma wymiar symboliczny. Dawne Rakowickie Błonia to jedno z najstarszych europejskich lotnisk, powstałe w 1912 r., wielokrotnie rozbudowywane, funkcjonujące do 1963 r. Obecnie w historycznym krajobrazie tworzonego Lotniczego Parku Kulturowego zwiedzający Muzeum spotykają się ze współczesną techniką lotniczą, z historią awiacji i poznają zgromadzone tu statki powietrzne. Obserwują dynamikę zmian w przestrzeni Muzeum i powstawanie nowej oferty kulturalnej. 

Źródło: http://www.muzeumlotnictwa.pl

Ekspozycja muzeum jest bardzo urozmaicona i unikalna. Główną jej część stanowią dziewiętnastowieczne urządzenia związane z produkcją gazu z węgla kamiennego, zwanego „gazem świetlnym”. Oprócz bardzo bogatej ekspozycji muzealnej na szczególną uwagę, zasługuje otoczenie muzeum. Wystarczy stanąć pośród zabytkowych budynków z czerwonej cegły, aby przenieść się w czasie. Gazowe latarnie, urocze aleje pełne różnorodnej zieleni, ozdobne fasady budynków i wieży ciśnień czy też charakterystycznych i wyniosłych zbiorników gazowych, tworzą niepowtarzalną atmosferę Warszawy sprzed lat.

Muzeum Rolnictwa im. ks. Krzysztofa Kluka powstało w 1962 r. z inicjatywy Towarzystwa Miłośników Ciechanowca pod organizacyjnym kierownictwem lekarza dr Pawła Olszewskiego i nauczyciela mgr Kazimierza Uszyńskiego.

Muzeum znajduje się w zespole pałacowo-parkowym z połowy XIX wieku (dawna posiadłość rodziny Starzeńskich), odbudowanym ze zniszczeń wojennych w latach 1966-1969.

Muzeum w Otrębusach jest jedną z nielicznych placówek prywatnych posiadających w swoich zbiorach eksponaty o szerokim zakresie tematycznym. Wśród dostępnych eksponatów w najwięcej jest samochodów z okresu początków motoryzacji przypadających na początek XIX wieku, a kończywszy na okresie PRL-u.

Muzeum Kolei Wąskotorowej w Sochaczewie posiada największy w Europie zbiór muzealnego taboru wąskotorowego. Jest on eksponowany na terenie dawnego dworca Sochaczewskiej Kolei Dojazdowej.

Zbiory muzealne są podzielone na dwie grupy, pierwszą jest ekspozycja plenerowa zawierająca pojazdy gabarytowe oraz drugim miejscem ekspozycji jest budynek dawnego Dworca Głównego w Warszawie. W głównej sali wystawowej Muzeum przedstawiono historię kolei zanim dotarła nad Wisłę, rozwój kolei w Królestwie Polskim od Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej do Warszawsko- Kaliskiej oraz historię warszawskich kolei wąskotorowych.

uzeum Artylerii w Centrum Szkolenia Artylerii i Uzbrojenia w Toruniu zostało utworzone na podstawie rozkazu specjalnego komendanta Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Rakietowych i Artylerii im. gen. J. Bema, numer 13 z dnia 14 stycznia 1977 r. Inicjatorem budowy muzeum był ówczesny komendant gen. bryg. Stanisław Żak. Celem projektu było wspieranie wychowania historycznego podchorążych oraz kultywowanie tradycji artyleryjskich. Proces rozbudowy i modernizacji realizowany był intensywnie przez kolejnego komendanta gen. bryg. Kazimierza Chudego.

Źródło: http://artyleria.csaiu.torun.pl/

Zwiedzanie kołobrzeskiego muzeum to prawdziwa lekcja historii techniki wojskowej. Kolekcja została utworzona na podstawie świadectw pochodzących z wykopalisk archeologicznych (groty strzał, ostrogi, włócznie i topory), poprzez średniowieczną broń drzewcową, kolną, sieczną i miotającą, czy też bogato reprezentowane eksponaty dotyczące walk na morzu (kompasy, kotwice, modele okrętów); przebiega przez kolekcję XVIII wiecznych szabli, karabeli, lanc, pocisków artyleryjskich i luf armatnich.

Muzeum Ziemi Sochaczewskiej i Pola Bitwy nad Bzurą w Sochaczewie, mające siedzibę w zabytkowym budynku miejskiego ratusza, jest najokazalszym w Polsce muzeum jednej bitwy.

Muzeum Obrony Wybrzeża jest jednym z wyjątkowych miejsc gdzie historia miejsca jest tak silnie związana z polską. Półwysep Helski był zawsze oczkiem w głowie wojskowych tworząc na niepozornym kawałku suchego lądu prawdziwą twierdzę. Stąd wynika wyjątkowe skupienie obiektów militarnych budowanych począwszy od okresu międzywojennego do okresu PRL. Najciekawszą jest bateria Laskowskiego związana z obroną 1939 roku oraz obiekty byłej baterii Schleswig-Holstein.

Muzeum Uniwersytetu Warszawskiego sięga korzeniami czasów kiedy powstawał Uniwersytet, a więc lat 1809-1817. W 1809 roku zainicjowano kupowanie dzieł z dawnych zbiorów króla Stanisława Augusta, a w 1817 utworzono Wydział Nauk i Sztuk Pięknych wraz z jego Muzeum. Muzeum pierwszego Uniwersytetu Warszawskiego (1808/1816-1831) można uznać za pierwsze muzeum publiczne w Polsce i instytucję, z której wyrosła idea Muzeum Narodowego. 

Muzeum pożarnictwa w Warszawie funkcjonuje przy Komendzie Miejskiej PSP m. st. Warszawy. Zebrane eksponaty ilustrują historie i dziedzictwo straży pożarnej w dawnej warszawie. Poza obszernymi zbiorami natury technicznej jest przygotowana wystawa ilustrująca historię miasta i życie codzienne strażaków. Można zobaczyć kolekcje hełmów strażackich nie tylko tych używanych w Polsce ale i innych państw europejskich.

Zbiory zebrane w muzeum są skromną ilustracją tego co było produkowane w Zakładach Mechanicznych URSUS, począwszy od okresy międzywojennego a kończąc na początku lat dwutysięcznych. Do ciekawych zbiorów można zaliczyć bogate archiwum fotografii i publikacji. 

Kolekcja aparatów fotograficznych prowadzona przez rodzinę fotografów z tradycjami. Obejmuje ona aparaty ilustrujące rozwój techniki fotograficznej, począwszy od aparatów mieszkowych a skończywszy na współczesnych aparatach cyfrowych. Ciekawostką jest to, że większość z nich była użytkowana przez fotografów. Uzupełnieniem kolekcji są przykładowe konstrukcje: obiektywów, światłomierzy, lamp błyskowych oraz filtrów. Całość zbiorów obejmuje około 100 eksponatów.

Po drugiej wojnie światowej w Polsce nastał okres komunizmu trwającego do 1994 roku, potocznie nazwanego okresem PRL. Był to czas pełen sprzeczności i propagandy sukcesu. Jednym ze sposobów promowania słusznego wizerunku były hasła i reklama na przedmiotach codziennego użytku. Jednym z takich nośników były breloki, same w sobie były raczej przedmiotem ozdobnym spinającym przykładowo klucze. Mogły mieć wydrukowane nadruki pamiątkowe i reklamowe. Forma plastyczna czasem była przykuwająca uwagę wychodząca ponad swój czas "Realnego socjalizmu". Kolekcja liczy ponad 900 breloków, większość z nich są reklamami firm działających w tym okresie, były one zbierane podczas trwania Międzynarodowych Targów Poznańskich. Jest pewna liczba breloków o charakterze użytkowym innym niż estetyczne. Jakość nadruków z upływem lat bleknie więc ich czytelność pozostawia wiele do życzenia. Mam nadzieję, że lektura wpisów pozwoli zorientować się jakie działały firmy w okresie PRL.

Kolekcja swoją tematyką obejmuje głównie latarki oraz pojedyncze przedmioty kultury techniczne epoki PRL. Zbiory obejmują to co kolekcjonował młody człowiek urodzony w słusznie minionej epoce. Można tu znaleźć nie tylko obiekty reklamowe (znaczki pocztowe, etykiety, breloki, proporczyki).ale i również żyletki oraz wiele drobnych rzeczy. Niby niewiele a oko cieszy. Mam nadzieję, że lektura poszczególnych kart kolekcji pozwoli przybliżyć młodemu pokoleniu, jak wyglądała kultura techniczna polskiego domu oraz obiektów produkowanych w Polsce lub też dostępnych na rynku.

W zbiorach Fundacji, znajdują się książki o fotografii, stare fotografie, aparaty fotograficzne. Dużą część zbiorów stanowi dar od Jana Mierznowskiego nieżyjącego już fotoreportera, który zaczął kolekcjonować od 1946 roku. Eksponaty Fotomuzeum były kilkakrotnie prezentowane na spotkaniach kulturalnych. Aparaty w dobrym stanie (sprawne) trafiły do rąk miłośników fotografii. 

Źródło: http://www.fotografia.org.pl

Lekkie działa samobieżne, lub zgodnie z niemiecką terminologią lekkie niszczyciele czołgów, Jagdpanzer 38 (t) "Hetzer", opracowano na zlecenie dowództwa Wehrmachtu w 1943 r. W pracach projektowych wykorzystano szereg elementów konstrukcyjnych czołgu lekkiego Pz.Kpfw. 38 (t).

W latach II wojny światowej jednym ze standardowych typów sprzętu niemieckiej artylerii polowej była ciężka haubica schwere Feldhaubitze 18. Była to broń starannie zaprojektowana, o dość dużej sile niszczącej pocisków, mogąca skutecznie wspierać własne oddziały zarówno w walkach obronnych, jak i w natarciu.

Pojazd skonstruowano i zbudowano w Warszawie w drugiej dekadzie sierpnia 1944 r. dzięki wysiłkowi zespołu techników i robotników kierowanych przez inż. Waleriana Bieleckiego, ps. Jan. Powstał on w warsztacie samochodowym Stanisława Kwiatkowskiego, ps. Stach, mieszczącym się na rogu ulic Tamka i Topiel na Powiślu.

Jednopociskowa, szynowa, radziecka wyrzutnia balistycznych rakiet operacyjno-taktycznych typu R-11M Scud-A wchodząca w skład kompleksu rakietowego R-11M (Oznaczenie NATO Scud, lub SS-1b). Wyrzutnię skonstruowano na podwoziu czołgu ISU-152.