Przeciwlotnicza armata 85 mm wz. 39 uważana była za jedną z najlepszych konstrukcji jakie powstały w ZSRR Był to projekt bardzo prosty w budowie, zawierający tylko najniezbędniejsze elementy. Cała konstrukcja tego działa oparta została na elementach i podzespołach armaty przeciwlotniczej 76 mm KS-6. Możliwe to było dzięki uniwersalne konstrukcji zamka armaty, do którego bez większych przeróbek pasowały pociski większego kalibru.
57 mm ciągniona, przeciwlotnicza armata automatyczna wz. 1950 konstrukcji radzieckiej, wprowadzona do uzbrojenia ZSRR na początku lat 50 w miejsce 37 mm ciągnionej armaty przeciwlotniczej wz. 1939. Armata służy do zwalczania celów powietrznych na wysokościach do 6000 m (z zastosowaniem przelicznika artyleryjskiego PUAZO) lub 5500 m - przy użyciu półautomatycznego celownika przeciwlotniczego, a także celów naziemnych (w tym opancerzonych) na odległościach do 12 000 m. S-60 to broń samoczynna, działająca na zasadzie krótkiego odrzutu lufy, ryglowana przez obrót zamka. Lufa, z przewodem bruzdowanym, jest zakończona jednokomorowym, wielooknowym hamulcem wylotowym.
100 mm armata przeciwlotnicza została wprowadzona na uzbrojenie w roku 1948. Podstawowe elementy konstrukcyjne to lufa z zamkiem, oporopowrotnik, hamulec powrotu, automatyczna nastawnica zapalników, mechanizm odpalający, mechanizm naprowadzania, podwozie i przyrządy celownicze. Na szczególną uwagę zasługują dwa hydrauliczne hamulce powrotu, pochłaniające ogromną energię lufy po wystrzale. Mechanizm dosyłający to ruchome korytko ładownicze oraz dosyłacz hydropneumatyczny. Z działa można prowadzić ogień automatyczny, jak tez strzałami pojedynczymi – do celów naziemnych.