Pociski kierowane

W roku 1978 w biurze konstrukcyjnym KBP kierowanym przez Szipunowa opracowano nowy, miniaturowy przeciwpancerny pocisk kie­rowany 9M115 METYS. Jego wygląd oraz konstrukcja wyrzutni 9P151 były bardzo podobne do 9M111 FAGOT. Znacząco zmniejszono jed­nak wagę i wymiary zestawu oraz zastosowano nowy celownik o innej konfiguracji - 95816. Zrezygnowano w tym pocisku miedzy innymi z in­stalowania w pocisku źródła zasilania. Energię zasilającą przekazywano tym samym przewodem, co sygnały sterujące. Ich źródłem była piro-bateria zakładana na gniazda wyrzutni przed odpaleniem pocisku. METYS bardzo przypomina wyglądem pocisk FAGOT, ale posiada tylko trzy stabilizatory i market ulokowany poza osią pocisku.

Zestaw przeciwpancerny 9M113 konkurs opracowany został w biurze konstrukcyjnym KBP w Tulę i wprowadzono go na uzbro­jenie Armii Radzieckiej w 1974 roku. Zastosowany w nim przeciwpancerny pocisk kierowany jest w ogólnym zarysie powiększc wersją FAGOTA. Oba te pociski w obu wyrzutniach mogą być stosowane zamiennie. Oprócz armii byłego Związku Radzw oraz Układu Warszawskiego, zestaw ten jest na uzbrojeniu armii indyjskiej. W Wojsku Polskim na uzbrojenie wprowadzony został w roku 1984-18 wyrzutni.

Pierwszym przeciwpancernym pociskiem kierowanym wyprodukowanym w ZSRR i wprowadzonym na uzbrojenie Wojska Polskiego był pocisk 3M6 Trzmiel. Pocisk ten miał jednak wiele wad - duże rozmiary, minimalna odległość strzału - 600 metrów, niska prędkość przeloto­wa, skomplikowane naprowadzanie na cel. Dalsze prace badawcze nad usunięciem tych wad doprowadziły do powstania ppk MALUTKA, oznaczonego jako 9M14. Został on wprowadzony do seryjnej produkcji w roku 1961, a na wyposażenie Armii Radzieckiej wszedł w roku 1963. Pocisk składa się z głowicy kumulacyjnej 9N110 z zapalnikiem kontaktowym, silnika startowego, silnika marszowego na stały materiał pędny, rozkładanych plastikowych stabilizatorów, aparatury pokładowej oraz smugacza, ułatwiającego obserwacje toru lotu pocisku.

Ręczny granatnik przeciwpancerny przeznaczony jest przede wszystkim do walki z czołgami, samochodami pancernymi i innymi pojazdami opancerzonymi. Ponadto może być użyty do niszczenia lekkich schronów typu polowego oraz wybudowanych w mieście.

73 mm granatnik przeciwpancerny był na wyposażeniu pododdziałów piechoty oraz jednostek powietrzno - desantowych. Jego przezna­czenie to przede wszystkim zwalczanie czołgów, samochodów pancernych oraz różnego typu pojazdów opancerzonych. Może też być wyko­rzystywano do niszczenia środków ogniowych znajdujących się w betonowych oraz drewnianych schronach bojowych. Nabój PG - 9W składa się z dwóch zasadniczych części: granatu przeciwpancernego PG-9 oraz prochowego ładunku miotającego PG-9P. Podstawowe elementy granatu to: głowica bojowa, silnik rakietowy oraz zapalnik WP-9.