W 1932 r. do uzbrojenia marynarki wojennej ZSRR przyjęto armatę uniwersalną 21-K, skonstruowaną na bazie standardowej armaty przeciwpancernej kał. 45 mm wz. 1932, wyposażoną w podstawę morską oraz zamek półautomatyczny.
Była to broń montowana na okrętach różnych klas, przeznaczona do niszczenia zarówno celów powietrznych, jak i nawodnych. W czerwcu 1941 r. w radzieckiej flocie wojennej było 2156 armat 21-K. W 1943 r. w ZSRR rozpoczęto produkcję zmodernizowanej wersji 21-KM. Do momentu przerwania produkcji seryjnej w 1947 r. wykonano 1209 armat 21-KM.
Eksponowana armata stanowiła uzbrojenie okrętu podwodnego typu „M"-ORP „Kaszub", przekazanego Polskiej Marynarce Wojennej po zakończeniu II wojny światowej.