W 1943 r. w ZSRR opracowano zmodernizowaną wersję czołgu T-34, w której zastosowano silniejsze uzbrojenie. W nowych wozach, w większych wieżach montowano zamiast dotychczas stosowanych armat kal. 76,2 mm armaty o kal. 85 mm. Pierwsze czołgi T-34-85 weszły do uzbrojenia Ludowego Wojska Polskiego w 1944 r. W sumie w czasie II wojny światowej polskie jednostki otrzymały 328 czołgów tego typu.
Czołg T-55AMS jest odmianą czołgu T-55AM (zmodernizowanej przez polski przemysł zbrojeniowy wersji czołgu T-55A, produkowanego w naszym kraju na podstawie umowy licencyjnej). T-55AMS został przyjęty do uzbrojenia Ludowego Wojska Polskiego w drugiej połowie lat 80.
W 1956 r. rozpoczęto w Polsce, na podstawie zakupionej w ZSRR licencji, seryjną produkcję czołgów T-54A. W czasie jej trwania wprowadzono szereg ulepszeń, m.in. przystosowano fabrycznie czołgi do jazdy pod wodą, zwiększono ich zasięg, zastosowano hydrauliczny układ wspomagający sterowanie planetarnymi mechanizmami skrętu i sprzęgłem głównym. Zmodernizowane wozy nosiły oznaczenie T-54AM.
Czołg przyjęty na początku lat 50. do uzbrojenia jednostek rozpoznawczych wojsk pancernych i zmechanizowanych Armii Radzieckiej. W połowie lat 50. pojazdy tego typu zakupiono dla Ludowego Wojska Polskiego.
Podstawowy typ czołgu średniego Armii Czerwonej w latach II wojny światowej. Produkcja seryjna T-34 rozpoczęła się w 1940 r. W czasie jego wytwarzania wprowadzono szereg ulepszeń, związanych m.in. z uzbrojeniem, układem napędowym i układem jezdnym.
Czołg IS skonstruowano w ZSRR w 1943 r. Wozy bojowe tego typu były stosowane w Armii Czerwonej do walki z ciężkimi czołgami i działami samobieżnymi, wspierały działania czołgów średnich oraz współdziałały z piechotą w niszczeniu silnie umocnionych punktów oporu.
Czołg średni M4A1 „Sherman" był nowym rozwinięciem produkowanego od 1941 r. czołgu M4 „Sherman". W lanej wieży zaopatrzonej w dwa włazy oraz uchwyt do wkm Browning M2, kał. 50, osadzona jest armata kal. 75 mm, sprzężona z km Browning kal. 7, 62 mm.