Opracowana pod kierownictwem ŁW. Ljuliewa w 1947 r. w celu zastąpienia wcześniejszych wersji armat przeciwlotniczych KS-12 oraz KS-18. Działo przeszło pomyślnie próby w grudniu 1947 r.
W czasie testów modele armaty przeciwlotniczej KS-19 M2 oddały 3500 strzałów i pokonały odcinek ok. 1500 km. W1948 r. postanowieniem Rady Ministrów ZSRR została włączona do uzbrojenia wojsk radzieckich. KS19 M2 przeznaczona była do zestrzeliwania celów lecących na dużych wysokościach (pułap 6-8 km). Przystosowana do współpracy z przyrządami kierowania PUAZO oraz z radarami typu SON-4, SON-9 oraz SON-9A. W ubiegłym stuleciu używały jęj głównie wojska państw należących do Układu Warszawskiego.