Prace nad tą armatą rozpoczęły się w 1938 r. w biurze konstrukcyjnym Fabryki Artylerii nr 8 w ZSRR. Została ona skonstruowana na zlecenie Głównego Zarządu Artylerii Armii Czerwonej. Służyła do zwalczania wszystkich typów samolotów lecących na wysokości do 3000 m.
Próby rozpoczęły już w październiku 1938 r. Pierwsze 15 sztuk tych armat trafiło do uzbrojenia Armii Czerwonej w 1939 r. W Polsce, po II wojnie światowej, produkowano armatę przeciwlotniczą kal. 37 mm 61-K wz. 1939 w zakładach Mechanicznych „Tarnów" na radzieckiej licencji. Do końca lat 90. XX w. była na wyposażeniu Wojska Polskiego.