Wagon ten wyprodukowano prawdopodobnie w Polsce w okresie międzywojennym. Po wycofaniu z eksploatacji, Lokomotywownia Łuków parzekazała go w 1996 roku do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie, gdzie jest ekspnowany na wystawie zabytkowego taboru kolejowego. Pierwotnie wagon wyposażony był w budkę hamulcową na pomoście, a także w hamulec powietrzny zespolony systemu Kunze-Knorr, które zostały zdemontowane w późniejszym okresie jego eksploatacji.
Wagon ten został zbudowany w 1939 roku, przez Zakłady im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu, jako wagon restauracyjny. Wagony te wyprodukowano w Poznaniu tuż przed wybuchem II wojny światowej dla Europejskiego Towarzystwa Wagonów Sypialnych i Restauracyjnych CIWL w ilości 4 sztuk.Odbiorca nie zdążył ich odebrać przed wybuchem wojny.W latach 1939-1945 Niemcy rozpoczęli przebudowę na salonki dla dygnitarzy hitlerowskich,której nie ukończono do 1945 roku. W 1947 roku przebudowano go na salonowy. W latach 1952 i 1955 był modernizowany w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Poznaniu.
Po zakończeniu II Wojny Światowej PKP przejęły stosunkowo liczną grupę wagonów towarowych różnych typów pochodzenia włoskiego. Wśród nich znalazło się ok. dwudziestu wagonów krytych specjalnych, przeznaczonych do przewozu owoców i warzyw, włoskich serii EE oraz FF, zbudowanych dla kolei FS w latach 1937-42, w ilości 1050 egzemplarzy. Bardzo charakterystyczną cechą tych nowoczesnych wówczas wagonów był duży rozstaw osi i zawieszenie z długimi, prostokątnymi ogniwami resorów, co pozwalało na spokojny bieg wagonu przy prędkościach rzędu 100 km/h.
Od roku 1927 koleje niemieckie Deutsche Reichsbahn Gesellschaft (DRG) zamawiały już niemal wyłącznie wagony towarowe o konstrukcji ujednoliconej, określanej w Niemczech mianem tzw. budowy „wymiennej” (niem. Austauschbau), a więc zbudowane już zgodnie z zachowaniem zasady pełnej wymienności części.
Prezentowany typ wagonu był przez kilkadziesiąt lat podstawowym typem towarowego wagonu krytego, budowanym dla kolei węgierskich (MAV). W latach 1915-1926, kilka węgierskich wytwórni taboru kolejowego takich jak: Ganz, Schlick-Nicholson, czy Györ, wyprodukowało kilkanaście tysięcy takich wagonów. Były one produkowane zarówno w wersji bez hamulca, jak i w wersji z hamulcem ręcznym, obsługiwanym z budki hamulcowej.
Wagony chłodnie tej serii (czynnik chłodzący - suchy lód) przeznaczone były do przewozu żywności. Budowano je w Polsce w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Ostrowie Wielkopolskim w latach 1966-1972.