82 mm moździerz wz. 1941

W 1936 roku przez radziecką misję handlową zostały zakupione w kilku egzemplarzach 81 mm moździerze Brandta. Zmieniając kaliber na 82 mm zaczęto produkować w ZSRR kopie francuskiej konstrukcji. Po jakimś czasie uznano ulepszono moździerz i w 1937 roku rozpoczęto produkcję. Zasadnicze innowacje polegały na wprowadzeniu sprężynowego osłabiacza odrzutu, zamontowanego pomiędzy obrożą lufy a dwójnogiem i zamianie prostokątnej płyty oporowej na okrągłą.

Konstrukcja była tak udana, że wielu tych moździerzy używa się do dnia dzisiejszego. Późniejsze warianty różnią się od pierwowzoru jedynie kosmetycznymi zmianami, natomiast podstawowe osiągi broni właściwie nie uległy zmianie. Moździerza tego używano na dużą skalę w czasie drugiej wojny światowej. Zmodernizowaną moździerz w Wojsku Polskim był na uzbrojeniu jednostek powietrzno - desantowych. Duże ilości tego typu moździerzy w latach 60-tych były przesłane do Wietnamu.

Zasadniczym przeznaczeniem 82 mm moździerzy było obezwładnianie i niszczenie ogniem siły żywej i środków ogniowych odkrytych przeciwnika, znajdujących się w ukryciach i za ukryciami. Wykorzystywano je również do niszczenia zapór inżynieryjnych i zadymiania punktów obserwacyjnych i stanowisk ogniowych przeciwnika.

Niewielki ciężar moździerza, możliwość szybkiego rozkładania na juki, łatwość przenoszenia przez obsługę, stromowość toru pocisku, donośność strzelania, szybkostrzelność, celność oraz silne działanie odłamków to podstawowe walory tego sprzętu. W roku 1941 oraz 1943 dokonano przeróbek i modernizacji typu 37 wprowadzając nowe wzory 41 i 43, różniące się wyglądem zewnętrznym oraz konstrukcją.

Dane techniczne

Produkcja: ZSRR
Kaliber pocisku: 82 mm
Masa pocisku: 3,4 kg
Prędkość początkowa: 210 m/s
Jednostka ognia: 6 pocisków
Ciężar działa: 56 kg
Donośność: 3 040 m
Kąt ostrzału poziomego: 30
Kąt ostrzału pionowego: od 45 do 85
Obsługa: 4 żołnierzy
Szybkostrzelność: 30 strz./min.