45 mm armata przeciwpancerna wz. 37(42)

Zwiększanie grubości pancerza niemieckich czołgów było obiektywną przyczyną modernizacji środków zwalczania broni pancernej w całym okresie II wojny światowej. W ZSRR modernizację prowadzono równocześnie z produkcją nowego sprzętu artyleryjskiego. W początkach 1942 roku zadaniem konstruktorów sprzętu artyleryjskiego przeznaczonego do zwalczania broni pancernej·była modernizacja 45 mm armaty przeciwpancernej wz. 1937 r., która powstała na bazie niemieckiej armaty przeciwpancernej 37 mm.

Głównym elementem modernizowanym była lufa. Wydłużenie lufy pozwoliło na zwiększenie prędkości początkowej armaty. Zwiększyła się również skuteczność przebicia pancerza. Przy koncie uderzenia wynoszącym 900·z odległości 500 m pocisk przebijał pancerz 61 mm a z 1000 m do 51 mm. Ten efekt uzyskano bez zmiany konstrukcji pocisków. Modernizacji podlegała również sama technologia produkcji armaty. Powstał "jednolity monoblok armaty "(jednolita lufa, zrezygnowano z lufy swobodnej z płaszczem), która zamocowana była przy pomocy sanek do kołyski. W kołysce umieszczony został hydrauliczny opornik odrzutu i sprężynowy powrotnik. W armacie stosowano zamek klinowy. Zwiększono również grubość osłony z 4,5 mm do 7 mm. Ta grubość osłony pozwoliła na skuteczną osłoną żołnierzy obsługujących armatę. Zmodernizowana armata została przyjęta do produkcji pod nazwą "45 mm przeciwpancerna armata wz. 1942 r. (M-42)". Ilość sprzętu pierwszej partii produkcyjnej wyniósł 700 szt. (produkcja 1 miesiąca). W latach 1943-1945 wyprodukowano 10 843 szt.

Dane techniczne

Produkcja: ZSRR
Kaliber działa: 45 mm
Ciężar działa: 625 kg
Wysokość działa: 1,8 m
Długość działa: 4,126 m
Szerokość działa: 1,3 m
Maksymalna donośność: 4 550 m
Szybkostrzelność: 15-20 strz./min.
Ciężar pocisku: 2,14 kg
Obsługa: 5 żołnierzy
Kąt ostrzału pionowego: od - 8 do + 25 stopni
Kąt ostrzału poziomego: 60 stopni