Działo oznaczone symbolem D-44, kalibru 85 mm, było w armii Związku Radzieckiego działem dywizyjnym. Podczas prowadzenie ognia możliwe było wykorzystywanie różnych typów naboi scalonych. Można było prowadzić ogień bezpośredni, wykorzystując odpowiednie przyrządy celownicze, jak też wieszczyć cele przy strzelaniu pośrednim z zakrytych stanowisk ogniowych.
Dzięki zastosowaniu półautomatycznego zamka klinowego z pionowym przesuwem klina, osiągnięto szybkostrzelność dochodzącą do 15 – 20 strzałów na minutę. Hamulec wylotowy zamontowany na końcu przewodu lufy był typu dwukomorowego.
Działo w wersji SD – 44 posiadało zamontowany silnik, aby mogło samo poruszać się na polu walki. Silnik miał moc 10 kW i zamocowany był na lewej podporze (ogonie), wewnątrz której znajdował się zbiornik na paliwo do niego. Na prawej podporze przewożono zapas amunicji. W wersji Sd-44 montowano również siedzenie kierowcy, a kołem skrętnym była rolka (koło) mocowana do ogonów (podpór), gdy były złożone, w położeniu marszowym.
