Pocisk rakietowy kalibru 240 mm na torze lotu był stabilizowany brzechwowo. Jego stosunkowo krótki korpus o dość dużej średnicy powodował, że pocisk ten miał dużą siłę rażenia.

Wyrzutnia zamontowana była na podwoziu samochodu ciężarowego ZIŁ-157. Na nim zamontowana była wyrzutnia kratowana na 12 pocisków (2 rzędy po 6 prowadnic). W jednostkach pancernych wyrzutnię pocisków rakietowych BM-24 montowano na podwoziu artyleryjskiego ciągnika gąsienicowego AT-S.

Następcą tej wyrzutni był największy system artylerii rakietowej, stosowany jeszcze w latach osiemdziesiątych – BM-25. Wszedł on do służby w 1957 i był pierwszym systemem z pociskami napędzanymi paliwem ciekłym. W tym czasie nie miał żadnego odpowiednika na świecie.