Lampa gazowa uliczna

LATARNIA GAZOWA - pierwsze latarnie gazowe czteropłomienne wprowadzone zostały przez "Towarzystwo z Dessau" pod koniec dziewiętnastego wieku do oświetlenia ulic warszawskich, zastępując dotychczasowe lampy z płomieniem "motylkowym". Trzon latarni stanowił żeliwny odlew, będący wiązką czterech kolumn z pięcioma przewiązkami. Głowica latarni sześcioboczna rozszerzająca się ku górze, ścianki boczne z szybami w metalowych ramkach (lampa typu warszawskiego).

Wewnątrz głowicy znajduje się  automat z zaworem wyłączającym poprzez ręczne zapalanie i gaszenie latarni oraz cztery palniki z siatką "Auera".  W skład palnika wchodzi: dysza ceramiczna wyposażona w specjalną koszulkę, palnik dyżurny (świecę) oraz kierownicę mieszanki gazu wraz z zaworem sterującym polnikiem głównym lampy. Gaz spalany na siatce "Aurera", daje jasne intensywne i równomierne białe światło,  to dzięki zastosowanej technologii nasycenia bawełnianego włókna siateczki tlenkami niepalnymi toru i ceru. Latarnie gazowe były ozdobą miasta, zachwycając swoim pięknem i dostojnością oraz urokiem światła gazowego.

Dane techniczne

Produkcja: Polska
Wytwórca: brak informacji
Czas powstania: lata 50 - XX wieku
Materiał, technika: Słup i głowica żeliwna oraz elementy głowicy palnika z: mosiądzu, stali, ceramiki i szkła.
Wymiary: