Stosowano je w lampach rowerowych, motocyklowych i samochodowych. W mieszkaniach, ze względu na wydzielany zapach, używane były niechętnie. Wyjątek stanowił okres wojny i okupacji. Karbidówka, składała się, z: dwóch metalowych (mosiężnych) zbiorników umieszczonych jeden nad drugim. W dolnym był karbid, w górnym woda. Ze zbiornika z karbidem wychodziła rurka zakończona palnikiem. To urządzenie samoczynnie utrzymywało stałe ciśnienie acetylenu w lampie. Lampa karbidowa, posiada odbłyśnik kulisty (reflektor) zwiększający odbite światło i skupiający je w odpowiednim kierunku z mocą 3 do 3,5 krotnie większą w porównaniu z lampą bez odbłyśnika.